Bir Dünya Ağlar Yokluğuna

Bu son demiştim ya, bir daha sevmeyeceğim.

Hepsi yalanmış, senden vazgeçmek yok olmak demekmiş meğer.
Sensizliğin girdabında sürüklenmek, ışık huzmelerinin keskin kenarlarına çarpmak arayışlarımda. Yokluğun bir zindanmış, ya seni bulamamak o daha beter.

Ey sevgili dön benim dünyama, sensizliğin ülkesinde beni aratma. Duy beni çok uzaklarda da olsa

Akşamlardan bir gün çıkarsın belki karşıma, bir sahilin yalnızlığında bir martının çığlığında gülümsersin belki bana gül i rayihanla.
Sevdamız ışıldar yakamozlarla, ey sevgili gel artık sağnak, sağnak yağsın yağmurlar gelişini kutlarcasına.

Dönsün artık senin aşkınla mavi ufuklara yelken açmış beyaz gemiler. Aranmasın artık yokluğunla gelen beyaz güller. Güllerin kraliçesi gözyaşlarıyla seni bekler.

Belki de silinmiştir mehtabın ışığında beklediğin gülün hayali, belki de uçup gitmiştir ruhu gökyüzüne akarken kanı beyaz gelinliğine. Düşmüştür cansız bedeni toprağın üstüne kucaklamıştır onu sevgili gözyaşlarının serinliğiyle, son bir gülümseyiş vardır mutlu çehresinde beyaz gülün son damla kanı toprağa düştüğünde.

Ahu Çağla